Brokkenpiloot
Door: Anoukkuiper
Blijf op de hoogte en volg Anouk
13 Mei 2011 | Zuid-Afrika, Port Elizabeth
Op aanraden van de tetterende oude dametjes voor me besluit ik mijn huisgenootje nerveus op te bellen. Na een kleine smalltalk besluit ik het mijn huisgenootje op de man af te vragen. Terwijl de tetterende oude dametjes mij bemoedigend toekijken besef ik mij dat ik behoorlijk entertainend moet zijn geweest. Nadat ik opgehangen heb toffelen de dametjes keurig weg en vervang ik hun blik voor die van de parkeerwachter/bewaker naast mij. Het gele hesje, de duistere blik in zijn ogen en het pistool in zijn handen geeft mij net het laatste zetje om het toch echt zelf te proberen. ‘Is everything allright madam?’. ‘Yes, I’m… eh..oke!’ stamel ik terwijl ik mijzelf op de been probeer te houden. Hier heb ik mijn huisgenootje helemaal niet bij nodig!
Ongetwijfeld zal de afstand tussen mij en mijn huis max 2 km zijn geweest. Echter, deze 2 kilometers voelden aan alsof dit de laatste 2 waren van een zware marathon. Zwetend bereikte ik de finish en besefte ik mij dat laf niet altijd per definitie slecht is. Iets wat ik beslist niet wilde zijn. Een trapje met welgeteld 3 treden liet mij over mijn eigen voeten struikelen. Iemand die mij goed zou kennen zou dit beeld ieder moment voor zich kunnen zien :). Ik had 3 opties; mijn huisgenootje alsnog laten komen, een willekeurige neger aanklampen of het zelf oplossen. Ik besloot voor de laatste optie te gaan en reed zelf naar huis. Iets wat overigens geen aanrader is.
Om toch nog een beetje indruk te maken op Mc Dreamy (voor de dames onder ons; Grey’s Anatomy’s!) besluit ik mijn benen te scheren alvorens ik richting de Afrikaanse dokterspost ga. Mooi is dat, waar je je überhaupt druk om kunt maken. Helaas werd ik zonder fout Amerikaans gezwijmel op de behandeltafel gelegd en kon mijn dokter lang niet tippen aan Mc Dreamy! Na een kleine check up werd ik al gauw naar de X-ray gebracht. Met een klein rekensommetje besefte ik mij dat ik nog 7 weken te gaan had. Als ik in het gips terecht zou komen zou ik er dus 6 kwijt zijn. Om dit te voorkomen besloot ik mijn beste gezicht op te zetten voor de foto’s. Ik mag dan niet moeders mooiste zijn maar het heeft wel geholpen! Het was niet gebroken en ik mocht het doen met een zwaar gekneusde enkel.
Inmiddels, 1 week later, gaat alles alweer een stuk beter. De krukken worden volgende week weer ingeleverd en ik mag weer auto rijden! Mijn enkel is inmiddels een professionele kameleon geworden waar blauw, paars, rood en geel niet mogen ontbreken. Nog een weekje rustig aan doen met verband en dan ben ik weer helemaal op de been!
Veel liefs,
Anouk
Ongetwijfeld zal de afstand tussen mij en mijn huis max 2 km zijn geweest. Echter, deze 2 kilometers voelden aan alsof dit de laatste 2 waren van een zware marathon. Zwetend bereikte ik de finish en besefte ik mij dat laf niet altijd per definitie slecht is. Iets wat ik beslist niet wilde zijn. Een trapje met welgeteld 3 treden liet mij over mijn eigen voeten struikelen. Iemand die mij goed zou kennen zou dit beeld ieder moment voor zich kunnen zien :). Ik had 3 opties; mijn huisgenootje alsnog laten komen, een willekeurige neger aanklampen of het zelf oplossen. Ik besloot voor de laatste optie te gaan en reed zelf naar huis. Iets wat overigens geen aanrader is.
Om toch nog een beetje indruk te maken op Mc Dreamy (voor de dames onder ons; Grey’s Anatomy’s!) besluit ik mijn benen te scheren alvorens ik richting de Afrikaanse dokterspost ga. Mooi is dat, waar je je überhaupt druk om kunt maken. Helaas werd ik zonder fout Amerikaans gezwijmel op de behandeltafel gelegd en kon mijn dokter lang niet tippen aan Mc Dreamy! Na een kleine check up werd ik al gauw naar de X-ray gebracht. Met een klein rekensommetje besefte ik mij dat ik nog 7 weken te gaan had. Als ik in het gips terecht zou komen zou ik er dus 6 kwijt zijn. Om dit te voorkomen besloot ik mijn beste gezicht op te zetten voor de foto’s. Ik mag dan niet moeders mooiste zijn maar het heeft wel geholpen! Het was niet gebroken en ik mocht het doen met een zwaar gekneusde enkel.
Inmiddels, 1 week later, gaat alles alweer een stuk beter. De krukken worden volgende week weer ingeleverd en ik mag weer auto rijden! Mijn enkel is inmiddels een professionele kameleon geworden waar blauw, paars, rood en geel niet mogen ontbreken. Nog een weekje rustig aan doen met verband en dan ben ik weer helemaal op de been!
Veel liefs,
Anouk
-
13 Mei 2011 - 17:52
Tessa:
En onhandig dat die Anouk is! -
13 Mei 2011 - 18:07
Jansie:
ooo arm kind! Gaat alles goedtmet je enkel? En jeetje wat kan jij tog mooi schrijven/typen ik mis je schat! -
13 Mei 2011 - 19:20
Agnes:
Wat dacht je, het springen uit een vliegtuig en vanaf een mega hoge brug is zo goed gegaan dat ik het op de grond toch nog maar een keer probeer??
sterkte meid. -
13 Mei 2011 - 19:44
Henk:
Ik mis de foto's.
Blij dat het weer beter gaat.
Groetjes van ons en knuffel.
Liefs. -
13 Mei 2011 - 20:05
Vera:
Zoals al eerder gezegd, die trapjes zijn levens gevaarlijk. Maar troost je want je bent niet de enigste die op krukken loopt. In Nederland zit er nog zo'n grote brokkenpiloot genaamd Vera, die dacht een mooie salto te maken op de skipiste in Frankrijk. Dus acht .. je bent niet de enigste ;)
Heerlijk om je verhalen weer te lezen!!
Veel liefs uit brabant! -
13 Mei 2011 - 21:01
Margreeth En Aanhang:
Jemig, weet je dan niet dat de meeste ongelukken in en om huis gebeuren?
Of heb je zo'n grote voetmaat.
In elk geval: hopen dat je weer snel mobiel bent om de laatste ruk stijlvol af te ronden.
Doei. -
13 Mei 2011 - 22:10
Anniek:
Anouk! Meisje toch! -
14 Mei 2011 - 08:24
Nienke:
Haha dompie!!
Blij dat het nu beter gaat met je enkel.
liefs
Nien -
14 Mei 2011 - 09:37
Nina:
Och helder licht dat je bent. Toch voortaan geen afrikaantjes schoppen he:D
Hoe is het trouwens met de vuvuzela ben je al aan het oefenene?
-
14 Mei 2011 - 10:47
Richon:
Ai, tegenvaller! Sterkte ermee! -
16 Mei 2011 - 12:58
Bruno:
hoi annouk alles gehoord natuurlijk van je moeder beterschap natuurlijk en hopen dat je werk een beetje op deze manier wil lukken.en natuurlijk staat het er weer perfect op het papier groetje natuurlijk van ons allemaal anneke/brun xx -
25 Mei 2011 - 09:03
Rosalie:
Nog maar 4 weken! Gaat snel nu :D Thuis willen we natuurlijk alle foto's zien die je hier niet hebt geplaatst.
Liefs X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
